در شب رحلت خاتم انبیا، محمد مصطفی (ص) فرشتگان عرش می گریند.

عاشقانش با چشمانی اشک آلود، مرثیه غم می سرایند.

ما نیز در شب رحلت آسمانی اش در سوگ می نشینیم.

داغی اگر نبود که گریان نمی شدیم

لطفی اگر نبود مسلمان نمی شدیم

یا ایّها الرّسول بدون دعای تو

از پیروان عترت و قرآن نمی شدیم

یا رسول الله

مثل تو دیگر در پهنه زمین تکرار نخواهد شد

اما با تکرار صلوات بر تو، نور حضورت را در

قلب خود احساس مى کنیم . . .

باور کنید قامت حیدر خمیده است

رنگ از عذار حضرت زهرا پریده است

باور کنید بغض حسن مانده در گلو

خونِ ‌دل حسین به صورت چکیده است . . .

خورشید به سوگ مصطفی میگرید،

مهتاب به حال مجتبى میگرید،

درمشهد دل چه کربلایى برپاست،

قومى به شهادت رضا میگرید.

دختر بدرالدجاء امشب 3جا دارد عزا

گاه می گوید پدر , گاهی حسن ,گاهی رضا،  

ایام سوگواری دوستداران

زهرا سلام اللّه علیها

 تسلیت باد

التماس دعا

برچسب ها: پیامبر اسلام(ص)، ، امام حسن مجتبی(ع)، ، امام رضا(ع)، 

h.s

ارزش واقعی انسان به چیست؟

این کلام از جناب علامه نقل به مضمون است

علامه محمد تقی جعفری (رحمه� الله �علیه) می� گفتند:

عده �ای از جامعه �شناسان برتر دنیا در دانمارک جمع شده بودند تا پیرامون موضوع مهمی به بحث و تبادل نظر بپردازند. موضوع این بود: �ارزش واقعی انسان به چیست�.

برای سنجش ارزش خیلی از موجودات، معیار خاصی داریم. مثلا معیار ارزش طلا به وزن و عیار آن است. معیار ارزش بنزین به مقدار و کیفیت آن است. معیار ارزش پول پشتوانه� ی آن است. اما معیار ارزش انسان�ها در چیست.

هر کدام از جامعه شناسان صحبت�هایی داشتند و معیارهای خاصی را ارائه دادند.

بعد  وقتی نوبت به بنده رسید گفتم : اگر می�خواهید بدانید یک انسان چقدر ارزش دارد ببینید به چه چیزی علاقه دارد و به چه چیزی عشق می�ورزد.

کسی که عشقش یک آپارتمان دو طبقه است در واقع ارزشش به مقدار همان آپارتمان است. کسی که عشقش ماشینش است ارزشش به همان میزان است.

اما کسی که عشقش خدای متعال است ارزشش به اندازه� ی خداست.

علامه فرمودند: من این مطلب را گفتم و پایین آمدم. وقتی جامعه شناسان صحبت�های مرا شنیدند برای چند دقیقه روی پای خود ایستادند و کف زدند.

وقتی تشویق آن�ها تمام شد من دوباره بلند شدم و گفتم: عزیزان! این کلام از من نبود. بلکه از شخصی به نام علی (علیه� السلام) است. آن حضرت در نهج البلاغه می�فرمایند: �قِیمَةُ کُلِّ امْرِئٍ مَا یُحْسِنُهُ� / �ارزش هر انسانی به اندازه�ی چیزی است که دوست می�دارد�.

وقتی این کلام را گفتم دوباره به نشانه� ی احترام به وجود مقدس امیرالمؤمنین علی (علیه� السلام) از جا بلند شدند و چند بار نام آن حضرت را بر زبان جاری کردند . . .

حضرت علامه در ادامه می� گفتند: عشق حلال به این است که انسان (مثلا) عاشق 50 میلیون تومان پول باشد. حال اگر به انسان بگویند: �آی!!! پنجاه میلیونی!!!� . چقدر بدش می�آید؟ در واقع می�فهمد که این حرف توهین در حق اوست. حالا که تکلیف عشق حلال اما دنیوی معلوم شد ببینید اگر کسی عشق به گناه و معصیت داشته باشد چقدر پست و بی� ارزش است! 

اینجاست که ارزش و مفهوم �ثار الله� معلوم می�شود. ثار الله اضافه� ی تشریفی است . خونی که در واقع آنقدر شرافت و ارزش پیدا کرده که فقط با معیارهای الهی قابل ارزش گذاری است و ارزش آن به اندازه� ی خدای متعال است.

برچسب ها: ارزش انسان، ، امام حسین (ع)، ، علامه جعفری

h.s